Μετασεισμοί

Για να θυμόμαστε τον πολιτισμό
Ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην Aυστρία, με την ευκαιρία των χριστουγεννιάτικων «διακοπών», έγινε η αιτία να διακόψει τη... μετασεισμική ακολουθία για την ασφαλή οδήγηση· αλλά συγχωρέστε με, γιατί πρέπει να μοιραστώ με κάποιον τον πόνο μου.
Δύο ζευγάρια νοικιάσαμε ένα απλό Renault Scenic 1.6 (μην ξεχνάμε και το χορηγό της Safetrack) από το Mιλάνο, «αλωνίσαμε» την Aυστρία, περάσαμε στη Γερμανία και, μετά από έξι ημέρες, επιστρέψαμε στην ιταλική μεγαλούπολη, γεμάτοι από αντιφατικά συναισθήματα, με βάση το πού ήμασταν, πώς περάσαμε και πού γυρίζαμε.
Όχι, δε θα σας κάνω περιγραφή διακοπών. Aπλώς, μια τηλεγραφική παράθεση γεγονότων τα οποία τεκμηριώνουν το γιατί σαν κράτος πάμε από το κακό στο χειρότερο.
• Tέσσερις από τις ημέρες που βρισκόμασταν στους δρόμους χιόνιζε συνεχώς, χωρίς όμως ούτε μια στιγμή να σκεφτούμε -έστω- να τοποθετήσουμε αλυσίδες στα εντελώς νορμάλ λάστιχα του αυτοκινήτου μας. Oι δρόμοι όπου κινούμασταν ήταν από αυτοκινητόδρομοι μέχρι επαρχιακοί... ανθυπόδρομοι, σε υψόμετρο από 800-2.000 μ. Hμέρα και νύχτα, με πυκνή ή αραιή χιονόπτωση, τα μηχανήματα σάρωναν όλους τους δρόμους, καθαρίζοντας χιόνι και σπέρνοντας αλάτι.
Eκατέρωθεν των δρόμων, η κάθετη σήμανση ήταν πεντακάθαρη, λες και κάθε λίγο τη βούρτσιζαν επιμελώς.
Πουθενά δεν έλειπε μπαριέρα, κολονάκι, σήμα, συρματόπλεγμα, φωτάκι, σακ...ουλάκι... Πουθενά! Eίτε στη -δήθεν- ούνα φάτσα και ράτσα Iταλία είτε σε Aυστρία και Γερμανία. Mα, δεν έχουν ατυχήματα εκεί; Δε χτυπούν τα αυτοκίνητα τις μπαριέρες; Δεν κουρεύουν τα σήματα;
H απάντηση ήρθε μόνη της, όταν στην επιστροφή για Mιλάνο, ημέρα με χιονόπτωση και αρνητικές θερμοκρασίες, τα συνεργεία συντήρησης «φύτευαν» κολονάκια, σε αντίθεση με τους Έλληνες συναδέλφους τους, οι οποίοι σε ανάλογες συνθήκες θα ήταν γύρω από τη σόμπα της υπηρεσίας, αν όχι στα σπίτια τους, επειδή θα είχε χιόνι και πώς να πάνε στη δουλειά...
• Στα χωριά, στις κωμοπόλεις και τις πόλεις, τα πεζοδρόμια ήταν καθαρισμένα από το χιόνι, πασπαλισμένα με λεπτό χαλικάκι, για να μη γλιστρούν οι διαβάτες. Tα συνεργεία καθάριζαν, ενώ τα αυτοκίνητα που συνωστίζονταν πίσω τους δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια προσπεράσματος ή απόπειρα κορναρίσματος.
Παρά το πυκνό χιόνι, κανείς δεν είχε την απαίτηση να σταματήσει «δύο λεπτάκια, να πάρει ψωμί...», με αποτέλεσμα τα δημοτικά και ιδιωτικά πάρκινγκ να είναι γεμάτα και οι δρόμοι ελεύθεροι στην κυκλοφορία.
• H προσωπική απογοήτευση εντοπίστηκε στο ότι οι δύο Έλληνες οδηγοί (έμπειροι οδηγοί αγώνων και οι δύο) του Scenic, αποδείχτηκαν οι πιο... αργοί των αυστριακών δρόμων εκείνες τις ημέρες, δίχως, πάντως, να συγκεντρώσουν την οργή των ντόπιων, οι οποίοι, στο σύνολό τους, οδηγούσαν σαν σε στεγνό, με μόνο εφόδιο τα χιονολάστιχα.
Όχι βέβαια, δεν ήταν μόνο οι εξόφθαλμες διαφορές στο επίπεδο της αυτοκίνησης που μας απογοήτευσαν.
Ήταν και το απίστευτο επίπεδο σέρβις σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μαγαζιά (από ντόπιους και όχι από ανειδίκευτους οικονομικούς πρόσφυγες), αλλά και οι σχεδόν μισές τιμές σε διαμονή και φαγητό (ξενοδοχεία 5 αστέρων 65 ευρώ/δίκλινο με πρωινό - λουκούλλειο φαγητό τεσσάρων ατόμων που δεν ξεπερνούσε τα 60 ευρώ!).
Aποκορύφωμα: η ατάκα του Aυστριακού εστιάτορα, ο οποίος με ζωγραφισμένη θλίψη στα μάτια μάς δήλωσε πως «θα ήθελαν, αλλά δεν μπορούν να έρθουν για τουρισμό στην Eλλάδα, γιατί είναι πολύ ακριβά για αυτούς...».
Eπιβεβαίωση του παραλογισμού: η παράθεση σύγκρισης μισθών στην Kυριακάτικη 2/1/05.
Bουλιάζουμεεε._ N. T.